Her motosiklet alanın iyi bir eğitime ihtiyacı var ama motorun iyi bir terapi olduğunda hemde hobinin ötesine ulaştığında herkes hem fikir. Aşk kadar kolay bağlandığımız, unutamadığımız ve bizi diğerlerinden ayıran özellik olarak gördüğümüz iyi bir alışkanlık motosiklet.
İstanbul’un 30 sene öncesini hatırlayacak kadar yaşı büyük olanlar varsa okuyucularımız arasında, hatırlayacaklardır motorcular elin parmaklarını geçmezdi. Bir caddede veya sokakta bir motorcuya rasladığımızda garip ama özenerek bakardık. Eğer iki motorcu karşı karşıya geldilerse mutlaka arkadaş olurlardı.
Bu günlerde bu tür sıkı arkadaşlıklar azaldı ama hala motorcular kendi aralarında bir birlik ve beraberlik içerisindeler.
Gerçekten motorunuzla ayrılmaz ikili olduğunuzda sizin ne psikiyatri’ye gitmenize gerek var ne de terapiye gitmenize.
İçinize doldu mu bu bağlılık hissi ne vazgeçilebiliyor, ne de sırt dönülebiliyor.
O yüzden “Bazılarının terapiye ihtiyacı vardır, benim motosikletim var”