Eskiden ismi bile dile getirilemeyen hatta yok sayılan birtakım konular mahalle ötelerinde yerini alıyordu. Aklınıza gelmez belki ancak motosiklet kullanımı da bu konular içerisindeydi. Eski zamanlarda motosiklet kullanan kişilere karşı bakış açısı net ve bir o kadar da katıydı.
Her ne kadar zamanla toplum yapısının da değişmesiyle aynı mahallenin sakinleri olan kişilerin de fikri değişmiş olsa da günümüzde motosikleti hala bu şekilde gören toplumlar vardır. Motosikletin varlığının dışlanması demek insanların kendinden öte, dışarıda olup bitenlere karşı duyarsızlaşması demektir.
Öte yandan motosiklet görünce üzerinde herhangi bir yargı üretilecek bir araç değildir. Esasında ona alışmak için zamanla toplum yapısının değişmesi ve belirgin normlara oturmasını beklemek de gereksizdir.
Öte yandan motosiklet denilen şey kimi kişilere göre ruhun gıdası ve onun ayrılmaz bir parçasıdır. Esasında burada yakalanması gereken temel düşünce budur. Motosiklet, çevresiyle ilişkisi olan bir şeydir. Bu sektörün sermayesi, bir nevi istihbarat kaynağıdır.
Öyle ki günden güne değişen motosiklet modasının anlayışı ancak bu yollar aracılığıyla elden ele dolaşmaktadır. Her ne kadar motosiklet satışarı için durum böyle olsa da esasında motosiklet için işin rengi tamamen farklıdır. Motosiklet bir yere sıkışıp kalmaktır, ikilem öbeğidir. Onunla ilişki bu sıkışıklıkta başlar. Yani aslında onun bizzat kendi doğasına aykırı bir durumu vardır. Bu fikir ise motosiklet ruhuna yakın olanın ilgisini daima çekmiştir.
Esasında motosiklet spesifik olarak şu kişiyi, ya da bunu anlatmıyor. O koca bir hikaye, birçok kişi esasında; hepsi bir eğilime denk geliyor ve bir şeyi temsil ediyor. Dolayısıyla onu tek bir kategori başlığı altında incelemek oldukça yanlış olacaktır.
Nitekim böylesine çok yönlü bir şey ancak çok yönlü bir deneyim ile pekiştirilebilir. Yazının da geneline yayılmış bir konu olarak şunun altını rahatlıkla çizebiliriz ki motosikletin başat olduğu bir ev, sokak, mahalle, şehirde adam olacak çocuklar yetişir. Motosiklet çağdaş insanımızın düşündüğü gibi asiliğin giriş kapısı değil kişinin kendisini tanımasının eşiğidir. Bunun aksi basmakalıp düşüncelerden uzaklaşmalıyız.